این کارشناس حوزه حملونقل ادامه داد: حدود ۱۵ هزار کیلومتر راهآهن در کشور وجود دارد که طبق برنامههای توسعه باید به ۲۵ هزار کیلومتر افزایش پیدا کند. حملونقل ریلی چند مزایا دارد؛ اول اینکه حملونقل ارزان بار و مسافر است، حجم جابهجایی بار و مسافر زیاد و آلودگی محیط زیست کمتر دارد، مصرف بنزین کمتر میشود. با توسعه ریلی، همچنین توسعه و جهش اقتصادی صورت میگیرد و میتوانیم بارهای کشورهای همسایه را منتقل کنیم؛ ازجمله کشورهای شرق به غرب و هند و افغانستان که از این طریق دآرمدزایی داشته باشیم.
خشایار نادی در گفتوگو با ایسنا، با بیان اینکه پیشرفت بسیاری از کشورها در توسعه حملونقل است، گفت: مدلهای مختلف حملونقل کشور بهصورت زنجیره به هم پیوستهاند و یکی از مهمترین عواملی که باعث پیشرفت کشورها میشود، حملونقل و زیرساختهای کشور است. حملونقل برونشهری شامل توسعه حملونقل ریلی، زیرساختهای جادهای؛ افزایش ناوگان حملونقل؛ توسعه حملونقل هوایی و توسعه بنادر میشود.
این کارشناس حوزه حملونقل با بیان اینکه حملونقل هوایی باید توسعه پیدا کند، اظهار کرد: درباره فرودگاهها اگرچه تا چندین سال نیاز به احداث فرودگاه جدید نداریم اما برای ارتقای فرودگاههای مورد نظر باید تلاش کنیم تا تاسیسات و تکنولوژی آنها بهروز شود.
وی با اشاره به حملونقل ریلی در کشور بیان کرد: مطابق هر برنامه توسعه، در این حوزه عقبافتادگی وجود دارد و دولتها طبق برنامه عمل نکردند. طبق برنامه توسعه قرار بود تا ۱۴۰۴ تمامی مراکز استانها به ریل و راهآهن سراسری وصل شوند اما تاکنون در هشت استان خبری از ریلرسانی نیست و چه در حوزههای نرمافزاری و چه سختافزاری خوب عمل نشده است؛ در حالیکه خطوط مخصوص ترانزیت شمال جنوب و شرق به غرب باید از طریق خطوط ریلی عملیاتی شود.
نادی با اشاره به حملونقل و زیرساخت جادهای اظهار کرد: در بسیاری از جادهها آسفالت از بین رفته است به دلیل اینکه در گذشته از آسفالت با کیفیت مناسب استفاده نشده و خودروها را دچار مشکل میکند. همچنین راههای روستایی باید تکمیل شود. نهضتی باید شکل گیرد تحت عنوان آسفالت راههای روستایی، در روستاهای بالای ۲۰ خانوار؛ همچنین طبق برنامه توسعه، راههای شریانی باید از ۳۰ هزار به ۵۰ هزار کیلومتر افزاش پیدا کند. به توسعه استراحتگاههای جادهای شامل پمپ بنزین و اقامتگاهها و راههای فرعی کشور هم باید توجه ویژه شود.
انتهای پیام